Snippers tijd, groot en klein

Eindelijk eens een dag zonder regen vandaag, de weerman voorspelt droger en kouder weer vanaf het weekend. Voor de middag staat een sessie portretfoto’s met politici op het programma, in Utrecht. Voor de ochtend heb ik de hond meegenomen naar het bos, in Assen. Het Asserbos is het mooiste bos van Noord-Nederland, het loopt tot aan de rand van het stadscentrum en je kan er drie uur lopen zonder twee keer hetzelfde pad te hoeven nemen. Bijna gedachtenloos verstuur ik een tweet over de portretsessies, wanneer ik een bericht zie dat zegt: “Skelet bij Gieten blijkt mens uit de IJzertijd”. Dat zet me aan het denken.

In mijn jaszak zit een camera. Een Zeiss-Ikon Super Ikonta B. Het is een klapcamera uit 1937, je kunt op het internet het productiejaar van zulke camera’s vinden met het serienummer. In de camera zit mijn laatste rol Kodak diafilm E100G, een film die Kodak niet meer maakt. Uit de tijd geraakt. De camera maakt dia’s van 6×6 centimeter groot, die ik thuis op een negatiefscanner (wordt ook niet meer gemaakt) van hoge kwaliteit scan naar bestanden van wel 45 megapixel. De hoogste sluitertijd van die camera is 1/500e seconde. Eén-vijfhonderste deel van een seconde om het beeld te bevriezen, te vereeuwigen. Op een camera die helemaal achterhaald is en ouder dan mijn vader, negen jaar ouder. Een hele prestatie? Hm. Aan de andere kant, is een moderne camera met 1/8000e als snelste sluitertijd zoveel beter? De snipper tijd kan kleiner zijn maar daarvan hoeft het belang van de foto niet groter te worden, het is nog steeds een bevroren snipper van de immens grote, oneindige tijd.

 

Ik stel mij voor hoe ze in het nabij gelegen Drents Museum opgetogen zijn over de vondst van het skelet uit de IJzertijd. Dat gebeurt niet vaak, zo’n vondst. Misschien maar één of twee keer in de carrière van de directie. In al die jaren. Het Drents Museum heeft een prachtige collectie over de Drentse geschiedenis, tot de IJzertijd en steentijd terug. Daar zou het skelet toch eigenlijk deel van moeten uitmaken, bedenk ik mij. En toch, hoe bijzonder is het, in het grotere geheel? Die IJzertijd, was dat niet vijfduizend jaar geleden of zo? En na die vijfduizend jaar verstuur ik een tweet in het bos, is mijn oude camera in staat om een snipper van één-vijfhonderste te bevriezen voor altijd, mijn vader die 68 is en de camera die 77 is en ikzelf die 44 wordt, we zijn eigenlijk allemaal maar een klein snippertje, zelfs die mens uit de IJzertijd is maar een oogwenk ‘vermist’ geweest als je de oneindige tijd in ogenschouw neemt!

 

Deprimerend? De nietige mens en zo? Nee hoor, want je doet er niets aan. Vandaag schijnt eerst maar eens de zon, de hond legt de mooiste dennenappels voor me klaar om over het pad te schoppen, vanmiddag reis ik naar Utrecht (hopelijk zonder vertraging, ik sta op tijd) en leg daar de portretten vast, zoals ze vandaag op deze vrijdag in januari zijn, die Eerste Kamerkandidaten. Snippers tijd, stuk voor stuk.

Als de portretten door de opdrachtgever eenmaal in gebruik zijn genomen op de website, zal ik er hier een aantal tonen. Gelukkig scheen ook in Utrecht de zon!

 

Kandidaten voor de Eerste Kamer-fractie van D66, 2015.

One Reply to “Snippers tijd, groot en klein”

  1. De ijzertijd was niet 5.000 jaar geleden, dan bevind je je in het Neolieticum. (c. 5.600-200 VK).
    Deze tijdspanne werd gevolgd door de Bronstijd (c. 200-800 VK). En dan de ijzertijd, (800-12 VK).

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.